ارزیابی ارتباط بین ناگویی هیجانی و مشکلات بین شخصی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه

چکیده زمینه: ناگویی هیجانی بیانگر نقص در پردازش شناختی اطلاعات، مشکلات بین شخصی و آشفتگی های روانی را شامل می شود که در زندگی حرفه ای دارای اهمیت هستند. این مطالعه با هدف تعیین میزان رابطۀ بین ناگویی هیجانی و مشکلات بین شخصی دانشجویان انجام گرفت. روش ها: روش مطالعه، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه به تعداد 3470 نفر بودند. با بهره گیری از جدول مورگان،400 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزارگردآوری داده ها شامل دو پرسشنامه استاندارد مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو ( 20ftas-) و مقیاس مشکلات بین شخصی (60iip-) بود. داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t مستقل مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین مشکلات بین شخصی و ناگویی هیجانی رابطه مثبت و معنادار وجود داشت (14, r= 004/0p= )، همچنین بین نـاگـویی هیجـانی و قـاطـعیت ( 19/0, r=001/0p=)، صمیمـیت (20/0, r= 001/0p=)، مسئـولیت پـذیـری (25/0, r= 001/ 0p =) و مهارگری (11/0 r =، 02/0p=) رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. اما این ارتباط برای مولفه های اطاعت پذیری و مردم آمیزی، معنی دار نبود. همچنین یافته ها نشان داد که میانگین ناگویی هیجانی مردان (36/40) از زنان (35/37) به شکل معنی داری بیشتر بود (006/0p=) اما بین مشکلات بین شخصی دانشجویان زن و مرد تفاوت وجود نداشت. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه مبنی بر اینکه ناگویی هیجانی می تواند مشکلات بین شخصی دانشجویان را تحت تاثیر قرار دهد، با ارائه برنامه های آموزشی، می توان زمینه پیشگیری از آسیب ها و تنظیم هیجانها و در نتیجه بهبود مشکلات بین شخصی را محیا نمود.